دیوان اشعار عطار نیشابوری

عطار از مردان والامرتبه در شعر و ادب پارسی است و جایگاهی ویژه در میان صوفیان و عرفا دارد. او همچنین از پرکارترین شعرای تاریخ ایران و بلکه تاریخ جهان است. با وجودی‌که بیشتر آثار وی توسط مغولان از بین رفت اما همین تعداد از اشعار باقی مانده از او، به مراتب بیشتر از اشعار برخی دیگر از شعرایی است که تمام آثارشان باقی مانده است.

هفتاد سال عمر گران‌بهای عطار، صرف عرفان و تصوف و ادبیات گردید. مشهور است طی داستانی که جامی نقل کرده است، با دیدار یک درویش و مرگ ساده‌ی او متحول گشته و دانست که دنیا را پشیزی ارزش نیست. از این پس کار و بار و زندگی و مال و منال خود را رها ساخت و به سیر و سلوک عرفانی پرداخت.

وی در طول عمر و زندگانی خویشتن، مرتب با بزرگان نشست و برخاست داشت و آثاری بی‌شمار از خود به یادگار گذاشت. تمام عمر پربرکت این عارف وارسته صرف معنویات و تزکیه روح و نفس خود بود. حتی مرگ او نیز وطن‌پرستانه است. با یورش نامیمون مغولان به خراسان، عطار نیشابوری در کنار هزاران هزار هم‌وطن دیگرش در گوشه و کنار ایران‌زمین، به دست آلوده به خون متهاجمین، کشته شد.