حکایت مرد بیابانی و کوزۀ آب

این حکایت نیز با الهام از داستان­های بزرگ مثنوی معنوی مولانا جلال الدین بلخی نوشته شده است. درین داستان یک زوج فقیر   بیابانی به تصویر کشیده شده است که در یک بیابان خشک و بی آب زندگی می­کنند. آنها به مشکل آب نوشیدن شانرا از قطرات باران در کوزه جمع می­کنند. آب برای آنها با ارزشترین نعمت و بزرگترین سرمایۀ زندگی است. روزی آنها می­خواهند این کوزۀ آب را که بزرگترین سرمایۀ زنده گی شان است به پادشاه تحفه بدهند. ولی وقتی می­بینند که پادشاه ازین آب بی­نیاز است خیلی مایؤس می­گردند.